Jij koopt nooit meer bloemen
Je schrijft ook nooit meer briefjes
Je doet nooit meer gek als ik thuis kom van werk
En je dan pas weer zie
Ik weet nog heel goed dat je bijna niet kon wachten
Die eindeloze nachten
Nu heeft de sleur daar een eind aan gemaakt
Misschien stoort het jou niet
Maar ik voel me zo naakt
't Is zo lang geleden dat je me aan hebt geraakt
En jij neemt nooit meer bloemen voor mij mee
Jij brengt als maar bloemen
Je houdt niet op met zeiken
Je stinkt uit je mond en je krabt aan je kont
Terwijl iedereen het ziet
Als je nou een keer met dichte mond kunt kauwen
En ook je kop zou houden
Wanneer ik een boek lees of eindelijk eens zit
Je haar is ver en je lijf is zo wit
Je bent net mijn moeder die ook steeds op mij fit
En jij brengt alsmaar bloemen voor me mee
't Was zo vanzelfsprekend
Voor altijd en voor eeuwig
Maar altijd en eeuwig zijn over gegaan
Van een sprookjesbestaan naar die kilheid van nu
Toen ik jou ontmoette, die wipneus en die sproeten
Toen was ik verkocht maar dat duurde niet lang
Die impuls groeide uit tot een wurgende dwang
Kan geen bloem meer zien, krijg spontaan diaree
Altijd breng je bloemen voor mij mee
Ik weet nog heel goed dat je
Mij zo hielp veranderen
Ik leerde wat liefde je allemaal biedt
En ik leerde de vreugde en ook het verdriet
Binnen een paar dagen liep ik mij af te vragen
Waarom ik in hemelsnaam ooit voor je viel
Je karakter is ook zo bloedstollend labiel
Ik hou altijd van jou maar wat moet ik ermee
En jij neemt nooit meer bloemen voor mij mee
Ga maar weg, emigreer maar naar ver over zee
Maar neem in godsnaam nooit meer
Jij brengt nooit meer bloemen
Want jij neemt alsmaar bloemen-aca
