Dicam rem gravem, nunc: veritas est celata
sed tempus eam possit perdere et violare.
In calamitate, morte, fama, in maledictio, erat ibi hic.
In misericorde, bello, tenebris, ut ipsus malus stabat hic.
In blasphemia, impietate, in terribli forma est hic.
In clamore, vanitate: Estne vera forma, non vera? Non vera?
Oculos tuos aperite occulusos, ecce!
Rubem florem in canam terram tulit.
Spes, ea spes, sola.
Memoriam antiquam et veritatem te donam.
Veritas invisibilis est, sed manet, manet in perpetua.
Diem pacis, risum, placidem...Vitam, fructum, felicem...
Bonitatem, ordinem...Consensum, aequum, lucem...
Omnis eos petut, ergo hujus dolebat vulnus.
Quiete, sed certe. Vultne amorem, vel non vult? Vel non vult? O!
Trans finem temporis, cor mei, vola.
In terram hic donat spiritum, solus ego solus ego id scio.
In maledictio, erat ibi hic. Ut ipsus malus stabat hic.
In terribli forma est hic. Estne vera, non vera?
Vultne amorem, vel non vult? Quisne id scit?
Oculos tuos aperite occulusos, ecce!
Rubem florem in canam terram tulit. Spes, ea spes...
Trans finem temporis, cor mei, vola.
In terram hic donat spiritum, solus ego solus ego id scio.
