Alle trieste nevels sluieren Doen drukken Uw gemoed Bedenk
Hoe dikwijls ge moogt luieren In koesterend zonnegloed En schenk
Door immer vrolijk voort te gaan Helder water Aan het uitgedroogde meer Van dit aards bestaan Dan zult ge merken dat het leven weer gaat bekoren Ja, somwijl zelfs Met een pijltje van dat schalkse Cupidootje U het hartje doet doorboren
En wellicht, wellicht flitst er dan wel Een fluisterende kreet door U hene "Moeder Maria, klare bron Waaruit het gulden beekje ontspringen kon Dat Jezus heet!"
