Gidenler Eşlerine, evlatlarına, arkadaşlarına Dostlarına yazıp bırakırken Ben Sana yazmak zorunda kaldığım için Beni affet baba Hiçbir zaman Senin istediğin gibi Bir evlat olamadım Biliyorum Hoş Kendi istediğimi gibi de Olamadım ya Ne farkedecekse
Yağmurlu bir akşam üstü Parkamın sırtı delik deşik Kafam gözüm darmadağın Getirip bırakırlarsa evin önüne Sakın Sakın üzülüp döğünme Ve Hiç düşünme nedenini Soranlara Ömrü Sokak çocuklarıyla Eylül çocuklarıyla Onun bunun çocuklarıyla Ve En sonda İttifak çocuklarıyla Kavgayla geçti dersin
Şimdi Hep özlediği Bizim çocukların Ülkü çocuklarının yanında dersin Olur mu
Sıradan bir mezar Sıradan bir tören istiyorum Tıpkı 'Dokuz CanDokuz yiğidim Dokuz gardaşım gibi Cenazeme gelen Kotlu, parkalı İkibin içen arkadaşlarımı Benim yerime koy Benmişim gibi sev Anlamaya çalış onları Onların Yaşanan bunca şeye rağmen Beni sevdiklerine inanıyorum Dilerim öyledir de
Ama Tabutuma tutunup En öne geçmeye çalışan Güneş gözlüklerinin arkasında Timsah gözyaşları döken Kravatlı godoşları Boşver gitsin Velhasıl Vasiyetimi ve sıkıntılarımı Yine sana Arabamı teşkilata Kavgamı ve aşklarımı Genç kardeşlerime Ağacımı Yeni ozanlara Silahımı, sazımı, kitaplarımı Ve inadımı oğluma Sevgimi kızıma Sabrımı kadınımaİ Türkülerimi Herşeyden çok sevdiğim Halkıma bırakıyorum
